کد مطلب:95567 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111
[صفحه 133] در مذمت اهل عراق با نام خدای بزرگ و پاك و با یاد رسول خدا، كه رسالتش تا همیشه هستی بی زوال خواهد بود. ای ملت عراق به خدای بزرك سوگند شما بسان زن شوهر مرده ای هستند كه فرزند خود را نیز در لحظه میلاد از دست داده است و بیوه مانده است تا دیگران میراث او را به تاراج گیرند. شما توان جنگ با اهل شام را داشتید اما در جنگ كوتاهی نمودید و دشمنان را بر خود مسلط ساختید... من به میل خود و اختیار و اراده خود بسوی شام نیامده ام، بلكه آمدم چون دست قضا گریبانم را گرفته بود و بسوی شما می كشانید. اما شنیدم كه گفتید: علی دروغ می گوید و این تهمت دل رنجور و غصه دار شدم. خداوند شما را از مهر خود دور گرداند. من به چه كسی و برای چه چیز دروغ بگویم. به خدا یا رسول خدا. من نخستین كسی بودم كه به خدا ایمان آوردم و اولین كسی هستم كه رسالت پیامبر را پذیرفتم و تسلیم او شدم. خدای بزرگ و ایزد توانا گواه این دل دردمند من است. و خوب می داند كه دروغ نمی گویم و ایمانم نااستوار نیست خوب فكر می كنم و زیبا و روان سخن می گویم و آنچه می گویم حقایق واقعه است. من زمانی كه شما نبودید علوم و اخبار را از پیامبر خدا آموختم شما توان شناخت این واق عیت را ندارید، گذشت زمان شما را به شما بازخواهد شناساند و نتیجه ای گفتار زشت و روش ناپسند را باز خواهید یافت و زمانی خواهید رسید مردانی جاهل و بی خبر و ظالم و بی خرد بر شما حكومت كنند.
صفحه 133.